Voor de tweede keer drink ik een gastvrije kop koffie bij de Rooi Pannen, nu met praktijkdocent serveren Roel Simons. Ons contact is tot stand gekomen via mijn moeder die regelmatig te gast is in een van de restaurants en met hem aan de praat raakte, onder andere over mijn artikelen. Bij aankomst blijkt dat er ook een paar leerlingen aan zullen schuiven, ik ben benieuwd.
Ik zit in de lobby van het onderwijshotel en geniet. Je voelt dat de sfeer een beetje gespannen is, in aanloop naar de ontvangst van gasten die komen lunchen in een van de 5 restaurants. Leerlingen lopen af en aan, soms wat onwennig in hun (mantel)pak en stropdas en doen druk. En waarschijnlijk voelen ze ook druk, net als ik zo’n 30 jaar geleden op mijn praktijkdagen. Want alles moest kloppen, volgens de regels en op tijd. En altijd een coachend docent die over je schouder meekeek. Een schools systeem, dat een stevige basis voor later bleek te zijn, maar dat voelde ik toen nog niet zo…
Ik ontmoet Lynn en Tim, 2 eerstejaarsleerlingen van de opleiding Horecaondernemer/-manager, en zij beamen dat het er inderdaad wel een beetje streng en schools aan toe gaat. Maar ook zeggen beiden goed gekozen te hebben en zich thuis te voelen. Tim vertelt dat zijn beide ouders werkzaam zijn in de gastvrijheidssector en dat het voor hem bijna vanzelfsprekend was een opleiding als deze te kiezen. Voor Lynn ligt dat iets anders, ze heeft wel even moeten wennen; waar ze zich eerst vooral thuis voelde in de keuken is ze nu de switch aan het maken richting bediening. Maar wat het uiteindelijk gaat worden weet ze nog niet. Wel weten ze goed te verwoorden dat gastvrijheid voor hen gaat over contact met mensen en (in dat contact) jezelf blijven.
Het is leuk om hun vragen te beantwoorden, over de stappen die ik gemaakt heb en vooral over het ontstaan en verdere verloop van de gastvrije koppen koffie. Maar de eerste restaurantgasten druppelen binnen, tijd voor Lynn en Tim om ‘aan het werk’ te gaan.
Ik praat nog even verder met Roel. Hij vertelt dat hij altijd horeca-gerelateerd werk heeft gedaan, en hier vooral zijn restaurantervaring inzet als docent en dit combineert met coaching en mentorschap. “Gastvrijheid gaat zover terug als mijn kindertijd” zegt hij, “ik wilde het thuis op vrijdagavond altijd al gezellig maken, met een hapje, een drankje en wat kaarsjes aan. Gezelligheid is dus zeker een voorwaarde voor gastvrijheid, net als het gevoel dat je geeft aan gasten door persoonlijke aandacht.”
Dank Lynn, Tim en Roel, voor jullie gastvrije ontvangst. Ik glimlach wanneer ik buiten ben, de Rooi Pannen is nog steeds een plek waar ik graag kom. En sommige dingen veranderen niet na 30 jaar, de sfeer in de hotellobby bijvoorbeeld. Ga er eens kijken wanneer je in de buurt bent, het is de moeite van een gastvrij bezoek zeker waard!
100 gastvrije koppen koffie, met mooie en inspirerende verhalen als resultaat! Wil je ook deel uitmaken van mijn 100 gastvrije koppen koffie project? Stuur me een berichtje en we plannen iets waar en wanneer jou dat uitkomt!